Bosuilstadion

Voor een weekendje groundhoppen in België ben ik op zoek naar een kaartje voor de kampioenswedstrijd van Club Brugge bij Antwerp FC. Omdat het oude deel van de tribune, de lange zijde wat ik heel graag nog eens wil zien, is afgekeurd zijn er minder kaarten beschikbaar voor deze ‘match’.

Omdat het niet lukt om via mijn netwerk aan een kaart te komen, doe ik een poging om via de officiële weg een persaccreditatie aan te vragen maar helaas; in België heb je voor profwedstrijden een (internationale) perskaart nodig wat ik (helaas) niet heb. Een laatste poging: Ik besluit de huisfotograaf van Antwerp FC een mail te sturen met de vraag of ik, als fotograaf, bij deze wedstrijd aanwezig kan zijn. Krap een half uur voor vertrek krijg ik een mail terug dat hij voor mij, eigenlijk tegen de regels in, een persaccreditatie heeft geregeld. “Om 12.00 uur melden bij de persruimte van Den Bosuil.” Snel pak ik mijn apparatuur in. Gelukkig zijn alle accu’s opgeladen.

Zondagochtend 15 mei 2022. Het is een geweldig weekend waarin nu al liefst 18 stadions en sportparken zijn bezocht. De meesten stadions konden we zo naar binnen, twee keer is een alternatieve ingang gevonden en slechts één is de lenig- en klimvaardigheid getoetst. De wedstrijd van zaterdagavond tussen Charleroi en KV Mechelen was niet groots, toch was dat een mooie afsluiter van een lange dag groundhoppen. Maar vandaag komt het hoogtepunt van onze reis. Maar eerst nog even buurten bij Rupel Boom, dat ligt tenslotte toch op de route.

Strak 12.00 uur meld ik mij bij de persruimte. Het valt mee met de zenuwen. Als even later de deur opengaat en de schitterende oude tribune zichtbaar wordt, weet ik even niet wat ik moet doen. Meelopen met de huisfotograaf, direct een foto maken of … Oppassen dat ik niet over een van de kabels van de tv-camera’s struikel.

“Uw kant is de lange zijde. Aan beide kanten van het doel staan de persfotografen en omdat er velen worden verwacht voor deze belangrijke match, is er voor u geen ruimte. Ga de tribune maar op en maak uw foto’s. Doe wel voorzichtig. U bent daar de enige fotograaf, die hele kant is van u. Dus geniet van Den Bosuil.”

De wedstrijd beleef ik in een roes. De sfeer in het Bosuilstadion is fantastisch; Het publiek is fanatiek, rauw en puur. Nog meer geniet ik van de oude tribune. Vanuit elke hoek probeer ik de wedstrijd te volgen, ga ik elke trap op-en-af, loop ik door het gangenstelsel en bijzondere dingen zet ik op de foto. Halverwege de eerste helft besluit ik om een paar minuten ook als echte persfotograaf de wedstrijd te volgen. Op dat moment komt een grote kans waarbij de ogenschijnlijk verslagen keeper een uiterste poging doet om de bal uit zijn doel te houden. En juist dát moment leg ik vast! Als enige fotograaf.

Na bijna vier uur verlaat ik De Bosuil. 1600 foto’s! Een groot deel van de middag stond ik in de brandende zon. In de loop der jaren heb ik veel stadions bezocht en veel wedstrijden beleeft. Een half uur later, op weg naar de laatste stop van dit weekend, besef ik wat een unieke kans ik heb gekregen. Behalve mijn eerste wedstrijd in een stadion, ik was negen, ben ik nooit zo onder de indruk geweest als vandaag. En dat is het enige pijnpunt van het weekend. 1600 foto’s maar nauwelijks van de wedstrijd….