Bezocht wedstrijd
Bezocht datum
België, het land waar wielrennen op een voetstuk staat. Ongeveer elke omloop wordt rechtstreeks op de buis gebracht en het maakt helemaal niet uit of dit een weg-, baan- of veldritwedstrijd is. Zelfs een jeugdwedstrijd ‘Omloop 3x de rotonde’ wordt met uitgebreide voor- en nabeschouwing uitgezonden, met razende reporter Renaat Scholte langs de lijn.
Een keer per jaar raak ik besmet met het wielervirus en volg ik het wielercircus op de voet. Tijdens het voorjaar worden (bijna) dagelijks verschillende dagkoersen in België, of net over de grens, verreden. Klassiekers als 'Omloop Het Nieuwsblad', 'Gent – Wevelgem', 'De Brabantse Pijl' en 'De Scheldeprijs' zijn zomaar wat namen wat in een tijdsbestek van twee maanden worden verreden. Voor mij ligt het hoogtepunt bij de eerste twee zondagen van april. Dan staan ‘Vlaanderens mooiste (Ronde van Vlaanderen)’ en, net over de Franse grens, ‘De hel van het noorden (Parijs – Roubaix)’ op het programma. Mijn zondag start dan ‘s morgens rond half tien met een kop koffie en een croissantje en eindigt eind van de middag tegen zes uur met een glas goede wijn en een kaasplankje. Van mijn partner wordt verwacht dat zij met haar vriendinnen lekker gaat high tea-en, of in elk geval buiten de deur gaat spelen….
Voor een groundhopweekend in België wordt een datum geprikt: Twee weken voor ‘Vlaanderens mooiste’ zijn we voor Panenka Magazine in de omgeving van Kortrijk. De wielerliefhebber van eendaagse koersen kan zijn geluk niet op. Zeker wanneer ineens over een mooi AirBNB-adresje in Oudenaarde wordt gesproken. Oudenaarde is de finishplaats van de Ronde van Vlaanderen en in de (directe) omgeving van Oudenaarde ligt een groot aantal heuvels welke in het parcours is opgenomen. Zware kasseihellingen met klinkende namen als Paterberg, Kwaremont, Taaienberg en Koppenberg. Geheel tegen de zin in van de overige groundhoppers wordt een (kort) rondje langs enkele hellingen in het schema opgenomen, van een bezoek aan het wielermuseum in Oudenaarde zie ik, met lichte dwang, vrijwillig af.
Half maart, het groundhopweekend is in volle gang. Vrijdagavond bezochten we, net over de grens, USL Dunkerque. Stade Marcel-Tribut werd op het moment verbouwd zodat dit stadion binnenkort zo’n 6000 toeschouwers kan hebben. Opvallend omdat er voor deze wedstrijd nauwelijks 300 man hun huis hadden verlaten. En gisteren, na een heerlijke ochtendwandeling langs het strand van Bray-Dunes, reden we door plaatsen die vast wel een keer tijdens dit voorjaar door een wielerpeloton worden aangedaan, op weg naar Kortrijk waar eind van deze zaterdagmorgen een rondleiding door het stadion van de plaatselijke KV op het programma stond (zie Panenka Magazine 19). Na de rondleiding werd het stadion van Mouscron bezocht om daarna opnieuw de grens met Frankrijk te passeren. Want speciaal voor de wielerliefhebber wordt de finishplaats van ‘De hel van noorden’ bezocht: Het (vervallen) wielerstadion van Roubaix (Stade Vélodrome) is ook voor niet-wielerliefhebbers een tip wanneer je in de omgeving bent.
Zondagavond is het hoogtepunt van deze trip. Althans, voor het grootste deel van de groep. Dan wordt de eigenlijke wedstrijd van het weekend bezocht: KV Kortrijk – FC Antwerp. En omdat de aftrap pas om 18.00 uur is hebben we wel wat tijd om in de omgeving nog wat te bekijken. Naast een stadionbezoek aan het Regenboogstadion, thuishaven van Zulte Waregem, pakken we een ‘voorwedstrijd’ tussen Racing Harelbeke en KRC Gent in het Forestierstadion. Jaren geleden speelde het voor een vol Forestierstadion Europees voetbal, tegenwoordig balt het voor een handvol supporters in de 2de klasse Amateurs. Dan blijft er nog wat tijd over….
Onze gastheer van de AirBNB heeft een prachtige en fonkelnieuwe Tesla Model S voor de deur staan en een aantal heren is zeer geïnteresseerd. En wanneer de eigenaar tijdens het ontbijt enthousiast over alle mogelijkheden vertelt, hebben mijn medegroundhoppers een natte broek gekregen. Natúúrlijk moet er een rondje mee gereden worden en de wielerliefhebber kent wel een mooi stukje Oudenaarde en omgeving. En zo stond ik op een mooie zondagmorgen in maart tot driemaal toe op een befaamd stukje Belgische grond: Koppenberg, Paterberg en Kwaremont.
Maar heeft Oudenaarde dan alleen wat aan de wielerliefhebber te bieden? Zeker niet! Het heeft namelijk Burgemeester Thienpontstadion, thuisbasis van KSV Oudenaarde. Het is een leuk, sfeervol en oud stadionnetje met een sintelbaan om het veld. Je kan binnen de hekken om het stadion heen lopen en dankzij de vele opgangen kan je van (bijna) elke hoek de wedstrijd bekijken. Minpunt is dat de sfeer vooral van de bezoekers moet komen. En als je denkt dat je alles wel een keer hebt meegemaakt; Na de wedstrijd komen de gedouchte spelers een-voor-een de kantine binnen en geven alle aanwezigen een hand om hen te bedanken voor de support tijdens de wedstrijd. En in sommige gevallen excuses voor 'de verloren match'.
Dat de mensen in België zeer toegankelijk en bescheiden zijn is bekend. Overal waar we dit weekend zijn geweest zijn we zeer gastvrij ontvangen en nam iedereen de tijd voor ons waarbij vooral de trots werd getoond. Dat ook deze amateurclub zeer toegankelijk en gastvrij is bleek vooral na de wedstrijd. Elke speler die na de wedstrijd de kantine in kwam gaf werkelijk iedereen persoonlijk een hand als dank voor de steun en om excuses aan te bieden voor weer een verliespartij. Dit heb ik zelfs bij mijn eigen clubje, waar iedereen elkaar kent, nooit meegemaakt.
Oudenaarde is meer dan een wielerstad maar combineer het wel met wedstrijden en/of stadionbezoeken in de omgeving, er zijn genoeg opties in de directe omgeving.
