Bezocht datum
‘De stadionautist stuurt zijn auto richting lichtmast’. Tijdens mijn ‘Ronde van Vlaanderen werd ik door de KMI gewaarschuwd voor storm Ciarán en als waarschuwing voor deze storm werd code geel afgegeven. Maar de eigenaar van de B&B waar ik deze dagen verbleef gaf tijdens het ontbijt aan dat dit in Oost-Vlaanderen meestal een storm in een glas water is. “Ge moet alleen nie het bos in!”
En zo ging ik, de waarschuwing in de wind geslagen, ook deze vroege ochtend op pad. Maar tijdens de eerste stop merkte ik al dat een camera stilhouden om een foto te maken, met dit briesje, nog een hele toer ging worden. Toen ik na de tweede stop op weg was naar het volgende stadion werd ik, wegens wegwerkzaamheden, omgeleid. Dat ik dankzij deze rondleiding een prachtig pareltje ontdekte was leuk voor het archief en terwijl ik verder genoot van de prachtige omgeving, het leek alsof het vandaag de eerste zondag van april was en ik zelf een deel van het parcours van ‘De Hoogmis’ reed (#hetiskoers), zag ik ook dat men bezig was om enkele omgewaaide bomen van de weg te halen. Pas nu viel het op dat ik in een boomrijke omgeving was beland.
Vlak voor het stadion van Ronse viel op het fietspad naast mij een tak die je liever niet op het hoofd krijgt. “Ge moet alleen nie het bos in!” de woorden van vanmorgen galmden door mijn hoofd. Ook naast het parkeerpark bij het stadion van Ronse lag een boom op ’n kant en omdat het hoogtepunt van Ciarán nog moest komen, moest ik nú een keuze maken: Risico nemen en doorgaan of terug naar de B&B en de dagplanning laten voor wat het was….
Deinze ligt op de weg terug naar de basis, het Burgemeester Van de Wielestadion, de thuishaven van KMSK Deinze, kan ik vast nog wel meepakken. Op enkele kilometers voor de laatste stop van deze dag zie ik lichtmasten opdoemen langs de weg. En een beetje Stadionautist…. stuurt zijn auto richting de lichtmasten.
In de kantine zie ik veel kinderen en ik vermoed dat dit het lunchmoment is. Het is herfstvakantie in België en waarschijnlijk wordt ook bij KFC Sparta Petegem een soort voetbalkamp gehouden. Het voordeel is dat ik nu in alle rust wat foto’s kan maken en terwijl ik om het veld heenloop word ik aangesproken. “Meneer, ik kén u! Ik volg u op Facebook!” Even ben ik van mijn stuk, dit had ik niet zien aankomen. “Meneer, ik vind het zo leuk dat u ook onze club aandoet.” Voorzichtig geef ik toe dat ik toevallig even kom aanwaaien maar het enthousiasme van de man kent geen gesloten deuren.
“U moet onze kleedkamer zien!” en even later krijg ik een mini rondleiding door de krochten van de tribune. De trotse glimlach wil maar niet van zijn gezicht waaien en heel eerlijk gezegd vind ik dit ook altijd wel erg mooi. Echte clubmensen die trots zijn op hun club. Na een selfie voor de familie van de man nemen we afscheid en kan ik eindelijk even in alle rust genieten van dit sfeervolle complex.
