Estadio Mestalla

Hoewel ik minder gevoelens heb bij (heel) grote clubs waar de commerciële belangen boven de sportieve belangen gesteld lijken te zijn heb ik uiteraard wel een schaduwlijstje van stadions die ik nog wel eens zou willen bezoeken omdat de club mij aanspreekt of, en dat is waarschijnlijker, dat het stadion en/of de sfeer iets extra’s heeft. Celtic Park lijkt mij fantastisch tijdens The Old Firm. Of die gelbe Wand van het Westfalenstadion….

Estadio Mestalla, het heeft heel lang op mijn lijstje gestaan van stadions die ik ooit eens wil bezoeken tijdens een wedstrijd. Het stadion staat op de nominatie om vervangen te worden door ‘Nou Mestalla’ maar omdat de bouw van het nieuwe stadion al jaren stilligt vanwege geldgebrek was haast tot nu toe niet nodig. Maar Mestalla staat natuurlijk vooral bekend als een van de steilste stadions van (west) Europa en alleen daarom zou een bezoekje aan dit stadion de moeite waard moeten zijn.

Het was tijdens de feestdagen van 2021 toen een nieuw reisje werd besproken. Mijn vrouw en haar zusje zochten naar een leuke bestemming en mijn zwager en ik droomden mee over het bezoeken van een stadion toen mijn schoonzusje ineens zei: “Ik wil nooit twee keer naar dezelfde plek!”. Mijn zwager en ik keken elkaar aan en zonder woorden straalden onze ogen: “Zij is vorig jaar in Valencia geweest!” De volgende dag stuurde hij al dat Valencia CF in het bewuste weekend thuis speelde en al snel volgde verschillende reisschema’s en hotels over de app. Een week later was het definitief; Twee maatjes wilden ook wel een lang weekend Valencia doen met op zaterdag 21 mei een bezoek aan Estadio Mestalla, voor de laatste (thuis)wedstrijd van het seizoen.

De zaterdag begint met een fietstocht langs Estadio Ciutat de València waar we helaas niet met open armen worden ontvangen, ondanks een aankondiging. Vele smeekbedes missen hun uitwerking want  de deuren worden niet geopend, “Wij komen uit het land van Cruyff”, en zelfs door een glazen deur naast de receptie kijken blijkt geen optie. Enigszins teleurgesteld fietsen we even later langs ‘lost ground’ Nou Mestalla. Het onkruid om het stadion verraadt dat de bouw inderdaad al lange tijd stilligt, meer dan een geraamte is het niet. We worden nu toch wel benieuwd maar met de vele camera’s in zicht is over het hek klimmen niet het beste idee. Maar omdat aan de overzijde van het stadion een 23-verdiepingen tellende hotel staat zien we kansen. En even later hebben wij vanaf het dakterras van het hotel prachtig zicht op de ingewanden van het stadion. Tip 1!

Na de voorbeschouwing op een terras wordt het tijd om naar Mestalla te gaan. Het is druk op de weg voor de hoofdingang. Veel supporters in Valenciashirt, veel vlaggen en veel gele borden met #LIMOUT. Zoals altijd begint ons stadionavontuur met een rondje om het stadion om daarna, omdat het dan nog rustig is, alvast het stadion in te gaan. Deze groundhopper ziet dan ook graag een stadion in volle glorie, je zou mij ook wel een groundspotter kunnen noemen. Eenmaal boven in het stadion, met de blik naar beneden, ben ik opgelucht dat ik geen bierdrinker ben. ZO STEIL! Daarentegen is het uitzicht over de stad weer geweldig. Tip 2! Vanaf de tweede ring is de straat goed te zien waar steeds meer Valenciasupporters samen komen. Pas als de spelers na de warming-up weer naar de kleedkamers gaan valt het mij pas op hoe rustig het nog altijd binnen is. Meer dan wat familieleden, enkele vrienden van de spelers en wat toeristen, meer publiek is er niet. Of toch; Een groep van vijf (!) supporters van de tegenpartij wat tijdens de wedstrijd nog uitgroeide naar een ruime acht supporters. Deze groep staat trouwens gewoon op de korte zijde waar het thuispubliek had ehh kunnen zitten.

Op straat staat het echter inmiddels zwart van de mensen waar de sfeer overigens uitgelaten is. De sfeer zoals ik mij dat in dit stadion had voorgesteld is buiten waar 90 minuten lang wordt gezongen. Inmiddels hebben wij begrepen dat deze protestactie is gericht tegen de Singaporese eigenaar. Miljardair Peter Lim bezit sinds 2014 70% van de aandelen en waar men hoopte op serieuze investeringen zodat men verder kon bouwen aan Nou Mestalla én aan de ploeg, zakt de club steeds verder weg op de ranglijst. En Nou Mestalla…. Dat hebben we vanmorgen nog gezien.

De wedstrijd is het aangluren niet waard. Tijdens de eerste helft probeer ik in een mengeling van slecht Spaans en steenkolen Engels een gesprek met de uitsupporters aan te gaan, de tweede helft zie ik helemaal niet meer. Mijn maatjes volgen de wedstrijd maar hun verveelde gezichten spreken boekdelen. Buiten is een nieuwe zondebok gevonden wanneer een bewoner van de flat tegenover het stadion een vlag van Levante toont. In Nederland zou de halve stad worden afgebroken en/of een veldslag met de ME worden uitgevochten maar hier in Valencia blijft het bij protestsongs. Ook na de wedstrijd blijft de weg vrij toegankelijk voor die paar mensen die wel in het stadion zijn geweest. Pas een half uur na de wedstrijd sluit de politie te paard de weg af. Aanwezig maar niet provocerend. Wij hebben genoeg gezien, zoeken onze fietsen op om verder te genieten van deze mooie stad, het prachtige weer en de terrassen.

Zondag, aan het eind van de ochtend, staat een rondleiding door Estadio Mestalla op de planning. Voor mijn vrienden betekent dit vroeg-op terwijl ik dan al een lange wandeling door het park van Valencia achter de rug heb. Met een zonnetje op mijn dak en een bekertje koffie in de hand slenter ik door dit enorme park wat voorheen een rivier was en het mooie van dit park is dat je hier ook een aantal amateurvoetbalclubs treft. Tip 3!

Een leeg Mestalla geeft nog een keer de mogelijkheid om het stadion in volle glorie te zien. Nog een paar foto’s, dan kan hoofdstuk Estadio Mestalla worden afgesloten. Deze laatste volledige dag gebruiken we om de hotspots van de stad te bekijken. Een bezoekje aan het strand, wat goed gevuld is met zonaanbidders, en de haven. Vanaf het strand zijn floodlights zichtbaar en mijn nieuwsgierigheid wint het van het uitzicht over zand en zee maar meer dan een prima hamburger van de grill heeft dit sportpark niet te bieden.

We sluiten het weekend af in de oude binnenstad. In een gezellige pub zien we op de verschillende tv’s de beslissingen vallen in de Serie A en de Premier League. Door de meelevende geluiden vanuit de pub blijven steeds vaker mensen voor de kroeg staan. Uiteindelijk komen we terecht op een terrasje op het plein Plaça del Doctor Collado waar veel mensen spontaan lijken te dansen. Er staat een box en af en toe zie je iemand in de buurt staan waarvan wij denken dat dit de plaatselijke dj zou kunnen zijn. Dat de muziekstijl is uit vervlogen tijden past eigenlijk wel heel mooi in de omgeving. Of dit dansfeest elke zondagmiddag op dit plein plaatsvindt weet ik niet maar als je in de buurt bent…. Het is een perfecte afsluiting van een geweldig tripje Valencia. Tip 4!