Sportpark Berg en Bos

De zoektocht naar stadions met een mooi verhaal bracht mij in Apeldoorn. Direct vroeg ik mij af of Sportpark Berg en Bos tegenwoordig een ‘lost ground’ is. Betaald voetbal wordt er al een paar jaar niet meer gespeeld en de club speelt nu haar wedstrijdjes in de tweede klasse. Onlangs las ik op een voetbalsite; “Bij AGOVV is de oude tribune gerenoveerd en weer geopend” en bij het artikel stond een foto van een prachtige oude, houten tribune.

Sportpark Berg en Bos is voor mij geen onbekend terrein. In de jaren 90 behoorde Feyenoord tot de vaste zomergasten van dit sportpark, als voorbereiding op weer een nieuw seizoen. Een maatje van mij woonde in de omgeving en was elke keer weer blij dat er tóch iemand met hem meewilde. Meestal kozen we voor een plek in de hoek bij de pomp, die oude tribune was mij eigenlijk nooit opgevallen.

Bij aankomst valt gelijk de kassa voor de bezoekers op en een afgesloten toegangshek. Het zal vast door de bosrijke omgeving komen maar je waant je in de tijd van de zwartwit beelden. Het ademt voetbal, romantiek en nostalgie. Zo ook de officiële toegang wat overgaat in een lange laan naar het hoofdveld.

AGOVV koestert het verleden; ‘weggooien’ kan altijd nog! De opgetrokken tribunedelen voor de tweede profperiode staan onveranderd om het veld. Ook het uitvak lijkt klaar voor een derde profperiode. Een prijslijst hangt nog altijd bij het koffiepunt. Maar de eycatcher staat aan de overzijde. Naast de kantine, wat schijnbaar uit dezelfde periode komt als de eyecatcher, staat een oude tribune tussen de bomen trots te zijn.

Want het toetje heb ik voor het laatst bewaard. Wat een schitterend bouwwerk! Een oude tribune wat Engels aandoet. Waar overal ter wereld de betonnen eenheid uit de grond wordt gestamd en het verleden alleen in fotoalbums verder leeft, vangt AGOVV de nostalgie. Alleen dat kunstgras…

Van welke hoek je de tribune ook bekijkt, je proeft de geschiedenis. Melancholisch verdrink ik in vervlogen tijden. Een volle tribune, mannen met grote snorren en petten die hun helden aanmoedigen, het geluid…

Al het goede uit het verleden wordt door AGOVV bewaard. Voor de wedstrijd ligt de wedstrijdbal te rusten op een reclamepaal, zoals dat sinds een paar jaar in het betaald voetbal gebruikelijk is. Maar een officiële gastheer heb ik voor het laatst gezien in klassieke filmpjes over het Engels voetbal zoals dat in de jaren 30 werd gespeeld. Terwijl de wedstrijd tegen Lelystad ’67 wordt gespeeld, droom ik mijzelf nog een keer terug naar vervlogen tijden. Zelfs in Engeland worden deze tribunes een zeldzaamheid.

Vreemd eigenlijk dat deze wedstrijd voor een handvol mensen wordt gespeeld. Waar zijn de supporters van een paar jaar geleden gebleven? De wedstrijd is het aanzien overigens niet waard. AGOVV laat zien waarom het onderaan staat in de Tweede Klasse G. Tien minuten voor tijd rijdt een man op een scootmobiel voor de klassieke tribune langs. “Zal ik een liedje zingen?”, vraagt de man hardop. “Krijgt u toch nog een beetje waar voor uw geld!” Nog één keer verlang ik terug naar die goeie ouwe tijd…