Ibrox Stadium

Soms kom je op plekken waar je vooraf over zegt ‘staat niet op mijn shortlist, niet interessant’ maar omdat het lot heeft bepaald dat je bent waar je nu bent, sta je met kippenvel op de armen te genieten.

Voor een item voor Panenka Magazine over het klassieke Engelse voetbal wilde ik naar Carlisle United omdat de ground Brunton Park een aantal mooie verhalen heeft. Maar Carlisle ligt in het uiterste noorden van Engeland wat per trein prima te bereiken is vanuit Manchester, Newcastle en Glasgow. Omdat de kans het grootste is dat in Glasgow ook op zondag wel een wedstrijdje te bezoeken valt, was de uitvalsbasis snel bepaald. Pas anderhalve week voor vertrek werd de fixtures voor de Play-offs bepaald.

Er zijn maar weinig heel grote clubs en stadions die ik hoog op mijn verlanglijstje heb staan, veel liever ga ik naar de wat kleinere grounds in de lagere klasse. Naast Borussia Dortmund en Boca Juniors is dat Celtic en bij alle drie bij voorkeur tijdens dé derby. Dus als Partick Thistle op zondag thuis speelt, in het mooie en sfeervolle Firhill Park zou dat perfect zijn. Maar natuurlijk speelt mijn minst favoriete club op zondag thuis waardoor ik op voorhand al wist dat Glasgow een tweede keer op de lijst komt te staan. Een paar dagen voor vertrek kon ik gelukkig nog een kaartje voor de wedstrijd tegen Hearts of Midlothians via de website regelen. Zo goed als uitverkocht! Het enige probleem was dat alleen de optie ‘Delivery by post’ mogelijk was. Een kaartje moet toch binnen vijf dagen geleverd zijn..?

Een taxi bracht mij op deze zonovergoten vrijdagmiddag voor £ 5 van hotel naar Ibrox Stadium. Want natuurlijk had ik het kaartje niet ontvangen en op mijn mailtjes werd niet gereageerd zodat ik mijn vrijdagmiddag opofferde om voor de eerste keer dit weekend naar de Rangers te gaan. We reden door een grauwe en verpauperde woonwijk, net buiten het centrum van Glasgow. Het besef dat ergens tussen deze vervallen huizen en winkeltjes een groot stadion moet zijn gaf mij wat gezonde spanning. Toen het stadion ineens even zichtbaar was tussen de huizen kreeg ik een warm gevoel; Schitterend! Maar het gevoel nadat ik de taxi uitstapte en voor Ibrox Stadium stond was overdonderend. Wat een indrukwekkend mooi gebouw! Hier staat een stadion! Dit is als een magneet, ik moet naar binnen.

Bij de receptie zat een onsympathieke Schot die mij verwees naar een bouwkeet die buiten aan de andere zijde van stadion te vinden bleek. Het eerste rondje om het stadion kon direct gevinkt worden. Opvallend was dat aan een hek, als eerbetoon voor een overleden ‘Legend’ van Rangers FC tussen vele bloemen, shirts en sjaals óók een shirt hing van Celtic. Rivaliteit in de sport kan ook prachtig zijn. Nadat het kaartje voor de zondag was geregeld, zette een taxi mij een uur later voor deur van Firhill Park.

Zondagmorgen 10.30 uur. Met een stevig Schots ontbijt achter de kiezen waarmee ik de hele dag vooruit kan, stapte ik in een taxi om op tijd bij het stadion te zijn. Om sfeer te proeven! Maar voor de pub staat een grote groep Rangerssupporters te wachten want pas om 11.00 uur opent deze tent haar deuren. En natuurlijk deze ochtend typisch Schots weer. Dan maar hopen dat ergens een deur van het stadion openstaat zodat ik even kan genieten van een leeg stadion. Maar zoals dat gaat bij een grote club; alles is dicht en zeer goed beveiligd. Over anderhalf uur is de aftrap, ik moet een keuze maken. De pub of als eerste het stadion binnen.

Het moet gezegd; het is een indrukwekkend stadion. Er wordt zowel voor als tijdens de wedstrijd helemaal niet moeilijk gedaan wanneer je even een ander vak binnengaat om wat foto’s te nemen. Het enige minpunt is dat het stadion slechts voor een deel gevuld is waardoor er totaal geen sfeer is. En eerlijk gezegd nodigt het spel ook niet uit, het duel is niet om aan te gluren. Een prachtig klassiek stadion, ontworpen door architect Archibald Leitch, maar het bezoek aan Rangers FC heeft mijn vooroordeel niet weg kunnen nemen.