Bezocht datum
“Goedemiddag meneer. Zou ik even een rondje om het hoofdveld mogen lopen en wat foto’s maken van dit sportpark?”
Het is vrijdagochtend, 11 uur. Na een prima ontbijtbuffet bij Van der Valk in Heerlen (nee, ik heb geen aandelen!) zijn we ons geschiedenislesje begonnen aan het Limburgiaplantsoen in Brunssum. Hier stond ooit ‘Stadion Park Limburgia’, onderdeel van Sportpark Venweg. Het stadion bood plaats aan 14.000 toeschouwers en had tot de sloop in 2000 de oude lichtmasten van het Mauritspark van Fortuna '54 uit Geleen, die de club in 1981 aankocht vlak voor de sloop van het vervallen Mauritspark. SV Limburgia werd in 1950 als eerste Limburgse club Landskampioen. Het sportpark werd eind jaren 90 verlaten en werden er huizen gebouwd om een plantsoen wat nu een soort ode is aan de eerste Limburgse Landskampioen.
“Hoe lang denkt u hier voor nodig te hebben?”
En nu sta ik aan de rand van het hoofdveld van Sportpark Houserveld. Het sportpark is sinds 1950 in gebruik en wat direct opvalt is 
een Elascon-tribune. RKBSV was de eerste bespeler van dit sportpark nadat het eerder al eens op oa de oude velden van SV Limburgia, dat sportpark kwam vrij omdat SV Limburgia naar Sportpark Venweg vertrok, had gespeeld. Alsof de tijd hier heeft stil gestaan. Oude en afgebladderde veldhekken, de staantribune en aan de achter een van de doelen wat betonblokken wat inmiddels deels terug aan de natuur wordt gegeven.
“Meestal heb ik zo’n drie-en-een-half uur nodig!”, grap ik.
In 1998 zijn RKBSV en SV Limburgia gefuseerd en is Houserveld behouden als thuishaven. Houserveld ademt historie en koestert het verleden. Logisch als een deel van de club ooit Landskampioen is geweest en in 1976 Algeheel Zondagkampioen. In 1985 won SV Limburgia ook de KNVB beker voor amateurs.
Wat mij opvalt is dat wanneer een spits met mijn talenten de bal richting het doel aan de kant van de kantine schiet, de bal zomaar in de daarachter gelegen tuinen van de woonwijk in schiet. Steeds vaker moeten sportparken aan de rand van een dorp of stad komen, maar In Brunssum kan nieuwbouw, zoals aan het veld naast het hoofdveld, gewoon in de woonwijk.
“Over tien minuten wil ik wel graag vertrekken, dus u heeft niet zo heel lang.”
Tien minuten later sta ik weer bij het toegangshek. De beheerder heeft zijn auto al buiten de hekken gezet en wacht even tot ook ik zo ver ben. Maar dan wint de nieuwsgierigheid het van het verstand want waarom komt iemand met een westerse tongval helemaal naar Brunssum om een tribune te komen bekijken.
Als snel blijken wij op één lijn te zitten. Want ook de beheerder houdt van de romantiek wat oude(re) sportparken hebben. Enthousiast vertelt hij dat het afgebladderde hek om het veld delen van oude rails uit de mijnen zijn. Want “wij zijn oude mijnwerkers en hier zijn we trots op!” En die oude tribune, dat hebben we onlangs opgeknapt. De oude houten banken zijn vervangen door stoeltjes uit het Fortuna Sittard stadion. En onze kantine meneer….”
De deur van de kantine wordt weer van het slot gehaald en even later staan we in een soort bruine kroeg zoals ik kantines kan herinneren uit mijn jeugd. Vooral veel hout, donkerbruine barkrukken en een paar lege flesjes bier op de bar; alsof een week geleden nog een belangrijke wedstrijd is gespeeld. Her en der hangen wat sjaals en vaantjes van bekende profclubs en vanuit de kantine heb je zicht op het hoofdveld.
“U heeft iemand heel erg blij gemaakt.”
Een kleine dertig minuten nadat ik het terrein opkwam, verlaat ik Sportpark Houserveld. Nog een keer neem ik het geheel in mij op. Nog een keer kijk ik over het hek, naar waar een nieuwbouw kantine het uitzicht bederft. “Ja meneer, tegenwoordig moeten kantines altijd op hoogte worden gemaakt zodat een tribune ervoor kan worden geplaatst. Nee, geef mij dan maar de ouderwetse sportkantine….” En deze beheerder BSV Limburgia heeft helemaal gelijk.
