Kooi Stadion

Na jaren van dromen, uitstellen, nieuwe partijen en leningen was het dan eindelijk zover: De opening van het nieuwe Cambuur Stadion, iets waar Leeuwarden lang naar uit heeft gekeken.

Dat het oude vertrouwde stadion eigenlijk niet meer kon, zag iedereen wel. Maar juist dit soort oude stadions, midden in een woonwijk, heeft sfeer. Alles heeft het stadion meegemaakt, er zijn prachtige verhalen, met een lach en een traan geschreven. Kampioenschappen en promotie, degradatie en onverwachte verliespartijen. De winst op Wereldkampioen Ajax in de decemberkou, uitschakeling in de play-offs tegen FC Dordrecht, Elvis Manu en Bartholomew Ogbeche….

Gerald van den Belt kon het oude Cambuur Stadion ooit als beste omschrijven: “Het stadion is als Elvis: ’s Morgens een wrak, ’s middags een wrak maar ’s avonds, als de lichtmasten aangaan, rockt het uit zijn voegen!”

Het bijzondere aan het nieuwe stadion is dat veel verschillende partijen inbreng hebben gehad in het ontwerp zoals de wensen van de supporters; floodlights, open hoeken en een supportersvriendelijk uitvak zodat ook de uitsupporters het gevoel van welkom hebben. De clubkleuren komen terug waarmee het stadion snel moet (kunnen) aanvoelen als ‘thuis’. Dat het stadion eigenlijk nog niet klaar is, is vooral voor de spelers vervelend. Henk de Jong: “De eerste wedstrijden zullen als uitwedstrijd gaan aanvoelen.”

Zondagochtend 18 augustus 2024. Een deel van Leeuwarden is al vroeg wakker en harkt zichzelf bij elkaar op Zaailand, een plein midden in de stad. Vanaf deze plek zal een corteo lopen door stad om als groep, als één team, samen aan te komen bij het nieuwe stadion. De sfeer is ruim voor de afgesproken tijd al uitbundig en uitgelaten. Sommigen hebben een eerste blikje bier geopend…. Of gaan door waar zij vannacht zijn gebleven.

Onder begeleiding van veel pyro, spandoeken en gezang zet de inmiddels grote groep de pas naar het nieuwe Cambuur Stadion. Al snel wordt de groep nagekeken en toegejuicht door wandelaars, fietsers en even verderop door de buurtbewoners van de Tesselschadestraat of vreemd nagekeken door enkele toeristen. Onderweg trekt de bonte stoet andere supporters, die ook onderweg zijn naar het nieuwe thuis, als een magneet aan waardoor de groep steeds groter wordt.

Bij het stadion valt de groep snel uit elkaar. Een deel gaat naar de eigen ingang, sommigen wandelen eerst om het stadion, een bekende fastfoodtent doet geweldige zaken en een deel blijft op het plein aan de noordzijde staan. Iedereen beantwoordt de spanning op zijn/haar eigen manier.

Maar eenmaal binnen ademt dit nieuwe stadion frisheid en voetbal. Een aantal landelijk bekende groundhoppers heeft de moeite genomen om als eerste dit nieuwe stadion te zien. En zelfs de meest romantische groundhopper is enthousiast. Cambuur heeft aan leuke details gedacht. Zo hebben de toiletten de namen van de hoofdrolspelers uit ’t Woanskip, Eelke (mannen) en Etsje (vrouwen), gekregen. Als ik naar een van de toiletten loop, wandelt net een Eelke naar buiten. “Je kan hier zelfs de handen wassen!” Ja, Cambuur was écht toe aan een nieuw stadion.

De wedstrijd verloopt zoals het hoort bij deze k*tclub. Cambuur heeft balbezit, het creëert kansen en al vroeg in de wedstrijd mag Cambuur een penalty nemen die zelfs in twee pogingen wordt gemist. Uiteindelijk wint Helmond Sport de wedstrijd met 1-0 waardoor Helmond de dubieuze eer heeft om als laatste in het oude stadion en als eerste in het nieuwe stadion te scoren.

Dromen kunnen uitkomen als je maar lang genoeg blijft dromen. Het Kooi stadion moet nieuwe verhalen gaan schrijven maar pas wanneer Cambuur een memorabele overwinning zal boeken of (onverwacht) zal promoveren, zal dit stadion echt in de harten gesloten worden. Voor nu galmt vooral de wind door de open hoeken….