Bezocht datum
In de categorie ‘Nu we er toch zijn’ rijden we Moeskroen binnen. Voor ons weekendje groundhoppen in België hebben we ons kamp opgeslagen in de omgeving van Kortrijk om van de plaatselijke KV een item te kunnen maken voor Panenka Magazine. Maar tussen de rondleiding door het stadion van KV Kortrijk op zaterdagochtend en de wedstrijd op zondagavond is er voldoende tijd om de omgeving te bekijken. Want er is in dit deel van België genoeg te zien.
Na de eerder genoemde rondleiding door het Guldensporenstadion werd koers gezet naar Frankrijk. De Stadionautist is namelijk ook een groot liefhebber van eendagskoersen in het wielrennen en het toeval wil dat in de omgeving van Kortrijk twee bekende klassiekers finishen. Het stadion in Roubaix waar ‘De hel van het noorden’ finisht is voor liefhebbers van vergane glorie een aanrader. Op de terugweg richting Oudenaarde, finishplaats van die andere bekende wielerklassieker (Vlaanderens mooiste), waar we vanavond een wedstrijd van KSV Oudenaarde gaan bezoeken, nemen we Stade Le Canonnier mee.
Nadat de auto is gezet op een verder verlaten parkeerplaats voor het stadion blijkt niemand thuis te zijn. Alle deuren zijn dicht al lijkt er misschien nog wel een oplossing te zijn. Bij de ticketbox staat het hek op een kier en omdat de tourniquets verderop vrij laag zijn waardoor klimmen zelfs voor mij geen uitdaging is, wagen we het erop.
Een stadion met vier open hoeken, floodlights, staanvakken, veel reclamedoeken en natuurgras waar op sommige plekken weggesleten is, wat een heerlijke bak is dit. De extra verborgen hoekjes en gaten maken het voor mij af. Vanuit elke hoek wordt wel een foto genomen totdat ik ineens aan de achterkant het stadion weer uitloop…. We hadden via deze kant gewoon het stadion in kunnen lopen!
Lachend maken we nog enkele foto’s op deze verder verlaten plek. Maar als de camera is opgeruimd en wij nog even willen doorlopen naar het nabijgelegen trainingsveld, komt net een groep spelers onze kant opgelopen en enkele spelers willen wel even poseren. Bijna hadden we het voor elkaar om een rondleidingdoor het stadion te krijgen maar de trainer die ons al van afstand had gespot weet niet hoe snel hij tussen beiden moet komen.
Je kan ook niet alles hebben als je onverwacht komt aanwaaien en om dat gevoel kracht bij te zetten besluiten we om niet om het stadion te lopen maar via onze hoofdroute terug naar de auto te klimmen.
