Westkampfbahn

Of ik verslaafd ben aan Social Media durf ik niet te zeggen. Feit is dat ik vaak de verschillende kanalen open heb staan maar gericht zoek om ideeën op te doen. Een verlaten sportpark of vergane glorie doet het altijd erg goed maar voor oude, traditionele en/of houten tribunes kan ik ook erg warmlopen.

Mijn database heb ik de afgelopen tien jaar zorgvuldig opgebouwd met zogenoemde pareltjes die ik ooit nog eens hoop te bezoeken. Dat mijn voorkeur naar lege stadions gaat mag inmiddels wel duidelijk zijn, ik zie graag wat de architect destijds heeft bedoeld. Maar soms komt het zo uit dat het stadion tijdens een matchday wordt bezocht, dan neem ik de sfeer er ‘gratis’ bij.

In mijn database stond bij Stadion Westkampfbahn in de extra info: ‘Prachtige oude houten tribune’, mooie backdrop. Lijkt verder op typische ouwe Belgische meuk.’ Dat laatste klinkt misschien niet heel vleiend maar als liefhebber van urbex, lost ground en vergane glorie is dit bijna het hoogst haalbare. Dus toen mijn vrouw vertelde dat zij een weekendje-weg in Zuid-Limburg had geboekt en best een dagje Duitsland zou willen doen, toverde mijn database het plaatsje Düren naar voren. Dat Düren volgens mijn database nog een aanrader heeft maakte de reis op voorhand de moeite waard.

Een uur voor de aftrap was de weg langs het stadion deels afgezet en de parkeerplaats (lees: grasveld) voor het stadion was al grotendeels gevuld. Voor een geïmproviseerde ticketbox staat een rij supporters die heel Duits omwikkeld zijn door vele sjaals. Zelfs mijn vrouw is enthousiast. Maar eenmaal aan de beurt slaat haar enthousiasme om. “Contact geld?” En de dichtstbijzijnde pinmachine blijkt op een kwartier lopen.

Een klein half uurtje later sta ik weer voor het loket met het zweet op mijn hoofd. Nog een keer vraagt mijn vrouw of ik zeker ben dat we naar binnen gaan en terwijl ik de houten tribune wat boven alles uitkijkt zie antwoord ik volmondig “Ja!”. De tribune blijkt inderdaad de moeite waard. Wat een prachtige oude tribune. Maar de rest had ik blijkbaar iets te veel geromantiseerd. Want deze tribune was absoluut een bezoekje waard maar dit had ook best op elke willekeurige dag bezocht kunnen worden. Maar als je er dan tóch bent, kan je er maar beter het beste van maken.

We vinden een plekje schuin achter het doel en kijken zo letterlijk met een schuin oog naar de volle tribune. Naast ons staat een groepje ‘Away-fans’ en iets verderop staat de fanatieke thuisclub. Dit kan gewoon zonder hekken of ME. Tijdens de eerste helft gaat een groepje van de Away-fans achter ons, tussen de struiken, een pretsigaret roken en eenmaal terug zien we een van de jonge mannen wit wegtrekken. Van de wedstrijd krijgt hij nog maar weinig mee. Wij ook niet trouwens want naast onze leedvermaak zien we donkere wolken erg snel naderen.

Het zonnige en warme weer maakt na een minuut of veertig plaats voor een fikse onweersbui. Net op tijd vinden wij een schuilplek in de gang naar de kleedkamers. Opvallend: Niemand wordt gewaarschuwd of verplicht om een plek te zoeken om te schuilen voor het onweer. Sterker, naast de Away-fans blijft ook een aantal stewards op hun plek staan. Twintig minuten later is de bui overgetrokken en is het flink afgekoeld. Stond het zweet voor de wedstrijd nog op mijn kop, inmiddels verlang ik naar een jasje.

De tweede helft ‘speel’ ik sportfotograaf zodat ik achter het doel, waar geen supporters mogen staan, rustig wat foto’s kan maken. Ik mag dan misschien een inschattingsfoutje hebben gemaakt, vooral de tweede helft is het aanzien meer dan waard. Een wedstrijd vol incidenten, een rode kaart, doelpunten en vermaak aan de zijlijn maken het een prima stop. Maar mocht je Düren een keer aandoen, ga dan eerst naar Westkampfbahn en daarna naar Jugendstadion. Want andersom bestaat de kans dat het een beetje tegenvalt….